Nasz patron

Kazimierz Sosnowski (1875 – 1954)

Kazimierz Sosnowski urodził się 15. 09. 1875 r. w Niepołomicach.  Był bratem Ludwika Sosnowskiego, aktora, który przyjął pseudonim Ludwik Solski. Kazimierz Sosnowski  do szkół uczęszczał w Niepołomicach i Bochni, uczył się także w krakowskim Gimnazjum św. Jacka, gdzie zaprzyjaźnił się na całe życie z Władysławem Orkanem. Po ukończeniu studiów polonistycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim rozpoczął pracę pedagogiczną jako aplikant w gimnazjum w Nowym Sączu. Tu nastąpiło jego pierwsze zetknięcie z górami i turystyką górską, którym pozostał wierny do końca życia. Jako turysta i działacz związał się początkowo z Oddziałem Towarzystwa Tatrzańskiego „Beskid” w Nowym Sączu, zostając jego sekretarzem. Po I wojnie światowej Kazimierz Sosnowski zaangażował się w działalność Zarządu Głównego PTT, główne swoje zainteresowanie kierując w stronę poznania i zagospodarowania Beskidów Zachodnich.

Koniec XIX i początek XX wieku to okres, w którym poznanie i zagospodarowanie Tatr, dzięki aktywnej działalności Towarzystwa Tatrzańskiego, poczyniły znaczne postępy. Pierwsze schroniska w Tatrach powstały już w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XIX wieku. Natomiast Beskidy były wówczas nieznane polskim turystom, pozostając w cieniu Tatr. W ich poznaniu i zagospodarowaniu Polacy dali się ubiec niemieckiej organizacji Beskidenverein z Bielska, która powstała w 1893 r. i od razu rozwinęła ożywioną działalność w Beskidzie Śląskim oraz Żywieckim, znakując szlaki i budując schroniska. W Beskidach Zachodnich nie było wówczas jeszcze ani jednego schroniska polskiego, ani jednego kilometra szlaku znakowanego przez Polaków. Stan ten budził głębokie zaniepokojenie działaczy Towarzystwa Tatrzańskiego.

Nic więc dziwnego, że Sosnowski, wówczas dwudziestokilkuletni aplikant gimnazjalny w Nowym Sączu, z pasją i zaangażowaniem poświęcił się znakowaniu szlaków i popularyzowaniu wśród polskich turystów Beskidów Zachodnich. Pierwsze jego kroki to organizacja wycieczek w Beskid Sądecki, a także w dalsze partie Beskidów Zachodnich.  W 1908r. Sosnowski osobiście wyznakował ścieżkę z Rytra do Szczawnicy przez Prehybę, a potem dalsze szlaki w Beskidzie Sądeckim. W późniejszym okresie zaprzestał tej działalności. Jednakże sprawy szlaków turystycznych pozostały mu bliskie przez całe życie. Po I wojnie światowej K. Sosnowski został przewodniczącym Komisji Zachodniobeskidzkiej PTT.

W 1923r. Sosnowski występuje z inicjatywą uporządkowania i usystematyzowania sieci szlaków oraz utworzenia Głównego Szlaku Zachodniobeskidzkiego. Już w 1924 r. powstały pierwsze odcinki tego szlaku, zaś całość została ukończona w 1930r.

W 1908r. w gronie działaczy Oddziału TT „Beskid” w Nowym Sączu zrodziła się inicjatywa wydania polskiego przewodnika po Sądecczyźnie. Tego dzieła podjął się K. Sosnowski.  W 1914r., nakładem sądeckiego Oddziału TT, ukazał się Przewodnik po Beskidach Zachodnich i Pieninach autorstwa Kazimierza Sosnowskiego. W przedmowie do niego pisze autor: „… a tymi mogą być tylko Beskidy. Niedocenione przez nas, zyskały one u niemieckich turystów uznanie i rozgłos. (… ) Idźmy tam, idźmy licznie, wiedźmy nasze szkoły na te śląskie góry, na naszą Babią, Pilsko, Magórki …”.

Jak widać z tych słów, napisanie przewodnika wynikało z głębokiej, patriotycznej potrzeby postawienia tamy postępującej germanizacji Beskidu Śląskiego i Żywieckiego. Przewodnik Sosnowskiego był pierwszym polskim przewodnikiem obejmującym teren od Cieszyna po Krynicę.

Czytając przewodniki Sosnowskiego łatwo zauważyć, że przebija z nich nie tylko rzetelna znajomość terenu, wyniesiona z osobistych wędrówek po opisywanych obszarach, tchnie z nich także głębokie umiłowanie ojczystej ziemi i chęć uratowania jej przed zalewem niemczyzny.

Kazimierz Sosnowski zmarł w Krakowie 15.12. 1954 r., w wieku 79 lat. Przy dźwiękach kapeli góralskiej żegnało go na cmentarzu Salwatorskim liczne grono przyjaciół i uczniów.